Michel (57) weet hoe belangrijk het is om goed afscheid te nemen van een dierbare. Via de Roparun helpt hij mensen om alles uit hun laatste levensfase te halen.
In de nieuwe rubriek Kudos* bieden we KPN’ers met een bijzonder verhaal een podium. Zo krijg je een uniek inkijkje in het netwerk dat achter ons netwerk leeft!
Volgend jaar wordt Michel van Zuijlen 58, de leeftijd waarop zijn vader stierf. Toen zijn vader 30 jaar geleden aan kanker overleed, ging het heel snel. Hij had geen tijd om afscheid te nemen. “Ik was nog jong en had een weekendje weg gepland met vrienden. Mijn vader vond dat ik moest gaan. ‘Ik ga echt nog niet dood’, zei hij. Maar dat gebeurde wel.”
Als Michel op die periode terugkijkt, zou hij willen dat hij meer tijd had genomen om alles uit die laatste dagen met zijn vader te halen. Het is een belangrijke reden dat hij zich in zijn vrije uren inspant als bestuursvoorzitter van de Roparun. Dat is een hardloopevenement waarbij bijna 300 teams van Parijs, Hamburg of Bremen naar Rotterdam rennen om geld op te halen voor de zorg voor mensen in hun laatste levensfase.
550 kilometer in één weekend
Al 5 jaar lang trekt de sportieve partnermanager zijn hardloopschoenen aan om de jaarlijkse Roparun zelf te rennen. Hij is onderdeel van het KPN-team. Dat team bestaat uit 24 personen, van hardlopers tot fysiotherapeuten en chauffeurs. Elke Pinksteren loopt Michel van Hamburg of Parijs naar Rotterdam. “Alles wordt gesponsord, van slaapplekken in sporthallen tot de benzine van de volgauto’s. Zo weten we zeker dat al het geld dat we ophalen rechtstreeks naar de palliatieve zorg gaat.”
In één weekend rent het KPN-team 550 kilometer, wat neerkomt op zo’n 70 kilometer per persoon. Hoe houdt hij dat vol? Michel lacht. Hij is fit als een hoentje. Sport staat centraal in zijn leven. Zo fietste hij ooit van Nederland naar de Sahara. En elk jaar zondert hij zich af in the middle of nowhere in het Verenigd Koninkrijk. Dat vindt hij heerlijk. “Met 23 kilo bagage op je rug, een kompas en geen telefoonontvangst ben je helemaal op jezelf aangewezen.” En dat blijkt: zo raakte hij ’s nachts al meerdere malen ingesneeuwd en scheurde een storm zijn tentje ooit aan flarden. Hem krijg je niet zo snel gek.
Waarvoor je het doet
Toch is de Roparun ook voor hem een uitdaging. “We lopen in 2 teams van 4 personen, in stukjes van 2 kilometer per persoon. Dat klinkt misschien makkelijk, maar het is een uitputtingsslag. Je loopt qua afstand in 3 dagen tijd bijna 2 keer een marathon, terwijl je amper slaapt.” Vooral de nachten zijn zwaar, legt Michel uit. “Dan loop je in je uppie over de openbare weg. En er is natuurlijk niets afgezet, het is tenslotte geen Tour de France.”
Zwaar of niet, Michel maakt onderweg genoeg mooie dingen mee. “Ik moet meteen denken aan de Duitse gemeente die ’s nachts 4 kilometer van de route verlichtte met duizenden waxinelichtjes. Dat was echt gaaf. Of de Belgische burgemeester die me al rennend een envelop overhandigde met bedankjes, onder meer van kinderen die schrijven dat ze hun papa zijn verloren. Daar heb ik wel even om zitten janken.”
Het lopen is het toetje
Maar, benadrukt Michel, het lopen is slechts de kers op de taart. Op nummer 1 staat geld binnenhalen voor het goede doel. Want daar is Michel als lid van het kernteam heel wat uren per jaar mee zoet. Met de opbrengsten gebeuren mooie dingen. Zoals het schenken van koppelbedden aan een hospice. Deze speciale bedden kunnen aan een ziekenhuisbed worden gekoppeld, waardoor het mogelijk wordt om ook in de laatste levensdagen samen in een bed te liggen. “Verzorgingshuizen hebben hier vaak het geld niet voor, dus het is heel mooi om dat zo te kunnen regelen.”
Volgend jaar rent het KPN-team de Roparun voor de 22ste keer. Maar vanwege corona verloopt alles anders. “We rennen vanwege de maatregelen alleen door Nederland. En normaal gaan we vanaf half december langs de kantoren om loten te verkopen. Dat is het geld dat we inzamelen voor de stichting. Nu moet dat online.”
Hij zucht. “Ik ben ergens wel bang dat de opbrengsten door het gebrek aan contact dit jaar minder worden. Terwijl het zo’n ontzettend belangrijk doel is. Ondersteun je mensen en hun nabestaanden met palliatieve zorg, dan zorg je ook dat een leven goed wordt afgesloten. Daarom zet ik me elk jaar weer vol overgave in. Ik gun hen het afscheid dat ik nooit heb gehad.”
Nog even voorstellen: ons KPN-team voor de Roparun
- Team captain: Peter van Soest, gepensioneerd PVKPN manager
- Chauffeur: Anne Schouten
- Logistiek: Menno Romijn
- Catering: Carmen Delsasso en Alex Kramer
- Lopers: Yvo Bonnet, Kevin Ng, Bram Baan, Wout Rog, Michel van Zuijlen, John van Tiggelen en Cees Boorsma
- Chauffeurs: Bart Nijssen, Jan Arend Verbeek, Niels Norberhuis en Kees Boer
- Fietsers: Paul Lub, Zoë Jane Lub en Justin Wesseling
- Fysio’s: Emma van Zuijlen en Kees Bijsterbosch
en… er zijn nog drie vacatures voor één fysio en twee lopers (stuur een e-mail naar Michel van Zuijlen, mocht je interesse hebben)
Meld je aan voor KUDOS
Wat zijn wij trots op de collega’s die zich inzetten voor anderen of voor een betere wereld. Vang jij in je vrije tijd zwerfhonden op om ze een beter thuis te geven? Ken je een collega die zich inzet voor meer kunst op straat of zet je je in voor een goed doel? Wat het verhaal ook is: wij horen het graag. Meld jezelf of een collega aan voor KPN’s Kudos! Stuur een email naar redactieteamkpn@kpn.com o.v.v. Kudos.
*Kudos stamt af van het Oudgriekse κῦδος, kudos, (roem, faam). Het geven van “kudos” aan iemand geeft een blijk van waardering. Op het internet worden kudos ook wel gebruikt als beoordelingen voor gebruikers. De bekende sportapp Strava maakt het mogelijk om als gebruikers elkaar kudos toe te kennen voor sportprestaties. In de straattaal roep je kudos als je iets wat een ander doet te gek vindt.